Mens en samenleving

Paul Verhaeghe

We moeten reageren volgens Paul Verhaeghe!

We leven in een samenleving waarin alles product is geworden en waarbij iedereen verantwoordelijk geacht wordt voor zijn eigen succes of mislukking. Het belangrijkste hierbij is winst en geld. Alles moet opbrengen! Dit neoliberalisme heeft onze identiteit veranderd. Het is een mislukking op economisch, maatschappelijk en psychologisch vlak.

In de uiteenzetting ‘’we strike back’’ van Paul Verhaeghe vertelt hij zijn visie over het probleem en probeert hij antwoord te geven op enkele vragen. Ik kan me vinden in zijn visie en ik ga ook volledig akkoord met heel wat zaken. Ik heb een selectie gemaakt uit de tekst en ga daar wat dieper op in.


Idee 1: ''wij leven in een neoliberale samenleving waarin alles een product geworden is". 

Er was vroeger inderdaad een maatschappij waar er aandacht was voor 4 dimensies: het politieke, het religieuze, het economische en het culturele. Nu blijft enkel het economische dominant aanwezig in de maatschappij waarbij alles rond geld en winst draait. Dit heeft zelfs de mens veranderd. We zijn allemaal egoïstisch, uit op eigen voordeel en in concurrentie met de andere. Als ik hierover nadenk is dit in werkelijkheid wel degelijk zo, alleen staan we er nooit bij stil. Iedereen wil het goed hebben, er goed uitzien en er bij horen op vlak van luxe. Er zijn nog heel weinig mensen die zich inzetten voor mensen die het moeilijk hebben en niet zo een groot inkomen hebben. Zo kom ik bij mijn volgende puntje.

Idee 2: ''inkomensverschillen blijven stijgen''.

 De inkomensverschillen zijn groot. Men stelt ook vast dat dit negatieve effecten heeft. Zoals bijvoorbeeld tienerzwangerschappen, kindersterfte, agressie, criminaliteit. Er is ook vastgesteld dat deze negatieve effecten voor alle lagen van de bevolking gelden. Dit vond ik zelf ook verrassend. Ik ben er ook van overtuigd dat het niet nodig is dat de verschillen van inkomsten zo groot zijn. Het is gewoon zo dat de rijken rijker worden en de armen armer. Ik denk dat we daar heel weinig kunnen aan veranderen, want de rijken hebben ook meer macht en ik denk niet dat zij zomaar een deel zouden willen afstaan aan de mensen die minder hebben dan zij.   

Idee 3: ''solidariteit wordt een kostbare luxe". 

Wat me ook wel getroffen heeft is het feit dat solidariteit een kostbare luxe wordt. Bijvoorbeeld in de zorgsector is dit ook zo. Ze maken het steeds duurder voor de mensen die geholpen moeten worden om ook een maximale winst te verkrijgen (bijvoorbeeld het investeren van bedrijven in serviceflats). Voor velen wordt het zelfs onbetaalbaar wat betekent dat ze geen hulp kunnen krijgen terwijl ze die wel hard nodig hebben. Ik vind het erg dat het zo ver is gekomen.

Idee 4: "tegen wie of wat we moeten reageren, is hoogst onduidelijk". 

Tegen wie we moeten reageren is onduidelijk. Iedereen is ontevreden over het systeem, maar niemand kan er iets aan doen. Wij zelf, de mensen zullen moeten inleveren om het systeem te veranderen. Ik vind dit erg, vooral omdat wij het gevoel hebben dat de schuld niet bij ons ligt. Ook ik dacht zo,  maar als we er wat meer over nadenken is het inderdaad wel makkelijk om de schuld bij iemand anders te leggen. Uiteindelijk is dit de enige manier om het systeem te veranderen. Dit vraagt inderdaad inzicht en moed en ik denk dat er ook goed over nagedacht zal moeten worden. Maar er moet wel dringend iets gebeuren, want ik denk dat er velen het er mee eens zijn dat we niet goed bezig zijn in de maatschappij. 

Hoe ik de samenleving zie

Ik zie de samenleving als een heel ruim begrip waarover heel veel te vertellen valt. De samenleving evolueert constant. Die evolutie heeft zowel positieve als negatieve gevolgen met zich meegebracht.

Ik leef in een gebied dat multicultureel is. Samen met veel anderen sta ik er ook voor open om nieuwe culturen te leren kennen.  Het is wel belangrijk dat iedereen respect opbrengt voor de verschillende culturen. Alleen op die manier kan er vreugde zijn, want zeg nu zelf

agressie of racisme uitbrengen tegen andere culturen werkt alleen maar nadelig.

Mijn volgende puntje is dat de samenleving bestaat uit jongeren en ouderen. Ook al hebben sommige ouderen vaak het gevoel dat ze niet meer bij de maatschappij horen. Daarom is het belangrijk dat we ook de ouderen erbij betrekken. Er zijn ondertussen ook al heel wat organisaties die zich hiervoor inzetten om ouderen terug het gevoel te geven dat ze erbij horen.

De dag van vandaag kunnen we ook het sociaal netwerk niet meer wegdenken. Hoeveel mensen zijn niet actief aanwezig op Facebook, Twitter en andere sociale netwerken. Ik vind het positief dat er zoveel keuzemogelijkheden zijn om contact te maken met de medemensen.

Ik vind het wel belangrijk dat mensen niet verschuilt geraken achter deze netwerken.  Ook sport en persoonlijk contact blijft noodzakelijk. Plezier maken met vrienden, familie, …  zorgt er ook voor dat mensen zich goed voelen. Soms denk ik dat mensen meer moeten genieten van het leven  en dat ze vaker moeten tonen aan dierbare personen dat men ze lief heeft, want zonder dat je het weet kan het plots voorbij zijn.

Ik denk ook aan vrijheid en gelijkheid als ik het woord samenleving hoor. Vroeger was het niet altijd zo dat iedereen gelijk behandeld werd. Dan denk ik aan het stemrecht dat vroeger enkel voor mannen was. Nu heeft iedereen het recht om te stemmen en ook iedereen kan en mag nu zijn mening uiten.

Alles draait ook rond tijd en winst. Dit is niet altijd zo positief. Veel mensen hebben een druk schema en werken heel veel, waardoor weinig tijd over blijft voor zichzelf, hun kinderen en de familie. Ze werken misschien zoveel uit angst om hun job kwijt te raken, want er is niet voldoende werkgelegenheid om iedereen een job aan te bieden. Geld blijft dan ook uiterst belangrijk voor mensen. Jammer genoeg zijn er nog heel weinig vrijwilligers aanwezig in onze samenleving.

Dan hebben we nog het verkeer van auto’s, bussen, vrachtwagens, vliegtuigen die noodzakelijk zijn voor het transport en waardoor mensen tijd besparen, maar ook de natuur wordt daardoor drastisch vervuilt.

Ik kan ook besluiten dat er nog heel veel moet veranderen aan de huidige samenleving. Dan denk ik vooral aan mijn verslag over Paul Verhaeghe

Postmoderne, seculiere en pluralistische maatschappij

Het woord postmodern wordt in verschillende contexten gebruikt. Zo zijn er bijvoorbeeld postmoderne gezinnen en kan je postmodern reizen.

‘Postmoderne’ ontwerpers wilden afstappen van het idee dat alles functioneel moest zijn. Ze combineren verschillende materialen, structuren en vormen zonder dat het product op zich nuttig is.

Het gaat om de periode na de moderniteit. Toen was er al een nieuwe manier van denken,  waardoor er een nieuw klimaat kwam op vlak van kunst, religie, economie en politiek. Zo kwam toen het gelijkheidsbeginsel, wat positief is. Er was ook rationalisering, waarbij alles zo methodisch en planmatig georganiseerd werd om efficiëntie en een zo hoog mogelijk rendement na te streven.

Dit zorgde voor zowel negatieve als positieve gevolgen. Zoals ik al eerder zei zorgt dit ervoor dat mensen constant bezig zijn met tijd en winst. Natuurlijk is de technologie er wel door vooruit gegaan wat we nu niet meer zouden kunnen wegdenken.

De verschillende sectoren van de maatschappij die onder invloed stonden van de Kerk zijn zelfstandige domeinen geworden. Ze vertrekken nu vanuit hun eigen principes en regels. Dit heet secularisatie.

Ook het pluralisme is verbonden met het “postmoderne” karakter van de maatschappij. We zijn een samenleving met veel verscheidenheid en diversiteit. Zo zijn er mensen met verschillende huidskleuren, met een ander geloof of levensbeschouwing, met een andere afkomst, … We moeten op een positieve manier met deze diversiteit leren omgaan.

De bril die we opzetten om naar de maatschappij te kijken, bepaalt hoe we handelen, reageren en interpreteren. Ons perspectief wordt bepaald door onze opvoeding, de mensen in onze omgeving, de media en ervaringen. Hoe ik naar de maatschappij kijk kun je lezen in het artikel hierboven. 

De samenleving in een negatief daglicht

Bij mijn visie over de samenleving is alles nog redelijk positief weergegeven, op een paar problemen na. Maar de samenleving wordt voor sommige mensen als problematisch ervaren. Er zijn zoveel problemen in de wereld, ook hier bij ons. Zelf sta ik er niet altijd bij stil dat er zoveel problemen zijn, omdat ik het zelf zelden ervaar.

Via de media weet ik dat er heel veel criminaliteit en geweld is. Dagelijks zien we op de tv dat er overvallen, martelingen en moorden plaatsvinden. Op dat moment gaat er van alles door ons heen. Ik denk vaak: “dat mensen zo iets kunnen doen”. Maar daarna vergeten we het terug en wordt er niet meer aan gedacht. Maar ook vandalisme is een probleem dat blijft aanhouden.

Daarnaast zijn er nog een tal van andere problemen zoals pesten, vervuiling, oorlog, ongelukken in het verkeer, natuurrampen…

Hieruit kan ik besluiten dat er heel veel verdriet is, ruzie, haat, jaloezie en pijn. De wereld zou veel mooier kunnen zijn zonder deze problemen. Er moet iets veranderen, maar hoe? 

De omgevingscirkels 

Anouk Depuydt is een criminoloog die er van uit gaat dat het gedrag van de crimineel ontstaat doordat er geen band is tussen het slachtoffer en de crimineel.

Ze breidde het concept ‘verbondenheid’ uit tot het samenleven in het geheel. Bijvoorbeeld waarom putten wij de aarde, de natuur uit? Omdat we nog veel te weinig met de natuur verbonden zijn.

Anouk Depuydt staat ook bekent voor de omgevingscirkels. Ze wil de mens opnieuw ver-bind-en met vijf levensdomeinen. Namelijk met:

1)    zichzelf

Mensen moeten zich leren goed voelen in hun vel. Ze moeten zichzelf aanvaarden met hun mogelijkheden en beperkingen.

Voor mij is dit ook de basis van mijn geluk, als ik niet blij zou zijn met mezelf en constant zou piekeren over mijn kunnen, zou ik onmogelijk positief in het leven kunnen staan.  

2)    de andere mens of mensen dichtbij

Tussen mensen die elkaar ontmoeten is er altijd contact. Als dit contact goed is, ontstaat er verbondenheid.

     3)    voorwerpen, materialen: de materie

De mensen zouden zich ook verbonden moeten voelen met het materiële. Zodat er verantwoordelijkheid groeit.

Volgens mij moeten nog heel veel mensen aan dit domein werken. Hoeveel mensen gaan er niet respectloos om met het materiaal van anderen. Sommigen gooien gewoon hun afval weg in het bloemenzerkje van anderen. Wat ik ook nog altijd niet snap is dat mensen hun kauwgom op de grond kunnen gooien of ergens op een stoel of bank kleven. Ik denk dat niemand graag in een kauwgom loopt of kauwgom aan zijn kleren of boekentas vindt. Ik ben nog altijd van het principe dat ik dit niet doe, ook omdat ik het zelf niet leuk zou vinden.

     4)    de sociale omgeving: de groep of groepen, de samenleving

Iedere groep verdient respect. Zo groeit verbondenheid tussen de mens en de gemeenschap waarin we leven en tussen groepen en het grotere samenlevingsgeheel.

    5)    de natuurlijke omgeving en het levensgeheel

Hierin komen de vorige vier ‘verbondenheden’ samen. In deze alles overstijgende cirkel horen ook religieuze en andere levensbeschouwingen thuis.

Ik vind dit een goed model om naar de wereld, de ander, de natuur in zijn geheel te kijken. Verbondenheid is ook voor mij een belangrijk aspect in de samenleving!

Living Values 

Living Values Education wordt toegepast in meer dan 80 landen. Het maakt deel uit van de mondiale beweging voor een vredescultuur.

Ik vind de visie van Living Values en hun lesprojecten heel positief voor kinderen. Ze helpen kinderen om zonder oordeel naar zichzelf en de anderen te kijken. Met waarden wordt ook geëxperimenteerd om aan te tonen wat positief is.

Hoeveel mensen hebben niet het gevoel dat ze niets betekenen en dat ze niet thuishoren in de huidige samenleving. Iedereen moet voor mij bij de samenleving horen, ook kinderen moeten gehoord worden!

Van kleins af moeten kinderen het gevoel hebben dat ze iets betekenen en dingen kunnen. Iedereen is uniek! Arm, rijk, dik, dun, groot, klein, … Dit moet voor hen ook duidelijk worden vind ik. Als ze van in de kindertijd de juiste waarden meekrijgen en gestimuleerd worden om de juiste keuzes te maken zullen ze er later nog aan terugdenken en hopelijk bepaalde waarden aanhouden.

Er zit zoveel in kinderen, dat ik het belangrijk vind dat mensen er naar luisteren en er iets mee doen. Een kind moet zich waardevol voelen. Als leerkracht, ouder, opvoeder, … is het belangrijk om kinderen voldoende te wijzen op hun talenten zodat ze het inzien en verder kunnen groeien. Het project stimuleert ook de inbreng van leerlingen in het onderwijs. Zelf vind ik het ook belangrijk dat kinderen zich goed en veilig voelen in de klas en dat ze de kans krijgen om elkaar te helpen. Er moet een klimaat van verbondenheid zijn.

Als kinderen leren om eerlijk om te gaan met respect voor zichzelf, zullen ze dit ook opbrengen voor andere kinderen die hen misschien minder liggen.  

Aan deze zaken wordt niet altijd aandacht besteed en dit kan ik ook zien in de huidige samenleving. Er zijn nog veel kinderen met weinig zelfrespect en die zich minderwaardig voelen. Natuurlijk zijn ook veel kinderen die zich wel goed voelen en wel voldoende zelfrespect hebben. 

Dit artikel hoort ook thuis bij mens en medemens, want waarden meegeven aan anderen hoort bij het leven. 

Bron: http://www.livingvalueseducation.nl/kinderen/

Armoede

Eén op tien Vlaamse kinderen leeft in armoede. Ze leven in een woning van slechte kwaliteit, ze zijn veel vlugger ziek,  ze hebben onvoldoende voedsel, ...

Er zijn heel veel gezinnen die onder de armoedegrens leven dat het onmogelijk is om iedereen optimaal te kunnen helpen. Zo zijn er ook nog heel veel mensen die wachten op een sociale woning.

Ook veel alleenstaande moeders of vaders komen in de armoede terecht. Ze staan er alleen voor, hebben geen werk en moeten voor hun kinderen zorgen. Het is heel moeilijk om dan werk te vinden, want ze hebben ook geen geld om hun baby naar de onthaalmoeder te brengen.

Veel mensen kunnen er niet aan doen dat ze in de armoedecirkel terecht komen. Het gebeurd soms onverwacht. Het is heel moeilijk om uit die vicieuze cirkel te geraken.  

Het systeem van solidariteit in ons land is dat de overheid geld aftrekt van het loon van de werkende mens. Het procent dat men aftrekt van het loon is afhankelijk van hoeveel de persoon verdiend. Met dat geld worden armere mensen geholpen  en dit vind ik een goed systeem. Want neem nu de VS. Als men daar in armoede geraakt krijgt men geen hulp van de overheid doordat ze niet met dit systeem werken. Sinds kort werken ze wel aan een systeem, waarbij iedereen een ziekteverzekering moet hebben.

In België hebben we verschillende OCMW’s. Het OCMW is een openbaar centrum voor maatschappelijk welzijn door de overheid gefinancierd. Dit centrum wil mensen bescherming bieden. Ze helpen gezinnen of personen die niet beschikken over voldoende middelen om een leven te kunnen leiden dat menswaardig is. Iedereen heeft het recht om geholpen te worden, al zijn er wel enkele voorwaarden. Men moet in België wonen, meerderjarig zijn en behoeftig. Illegalen hebben enkel recht op dringende medische hulpverlening.

Er zijn ook nog andere organisaties van buitenaf die voedselpakketten uitdelen of andere dingen doen voor de armeren. Dit waardeer ik ook enorm.

Ik denk dat we in onze samenleving toch eens moeten kijken om nog andere oplossingen te vinden voor armoede. We hebben al een goed systeem, maar het is nog niet voldoende. Er zijn nog te veel mensen die in armoede blijven leven en die er maar niet uit geraken. 

Bond zonder naam

We hebben ook nog de bond zonder naam. Deze organisatie stelt zich op voor kwetsbare groepen zoals armen, eenzamen, gevangenen, …

Ze houden zich bezig met verschillende projecten en acties om voor die kwetsbare groepen iets te betekenen. Zo steunen ze zowel de ramp in de Filipijnen als de winteropvang voor daklozen en eenzamen in België.

Ze hebben verschillende inspirerende spreuken waarachter een pluralistische beweging schuilt. Ze brengen de universele menselijke waarden in de praktijk door met concrete projecten de gemarginaliseerde mens opnieuw in het centrum van de maatschappij te plaatsen. Ze hebben ook mediale sensibiliseringscampagnes gericht aan burgers en beleid.

Ik vind het goed in onze samenleving dat er verschillende organisaties zijn die zich inzetten voor armoede, want het is een groot probleem. Maar de andere kwetsbare groepen verdienen ook aandacht en daarom is het wel positief dat deze organisatie alle kwetsbare groepen steunt en niet enkel de armen.

Ik draag ook ieder jaar mijn steentje bij door stiftjes te kopen aan van de Damiaanactie, maar ook door een som geld in een enveloppe te steken voor 11.11.11. In het stad kan ik ook moeilijk ‘nee’ zeggen als ze iets verkopen voor een goed doel. Ik ben van plan om later nog altijd een bijdrage te leveren. Als iedereen dit doet kan dit al heel veel betekenen.

Als jullie meer willen weten over de verschillende campagnes en acties die de bond zonder naam uitvoert kunnen jullie gerust een kijkje nemen op de site. Er staan ook foto’s op de site. http://www.bzn.be/nl/page/wat_doen_we_-101

I have a dream

Marthin Lutherking was een Amerikaanse baptistische (binnen het protestantisme) dominee. Hij was politiek lijder en een van de prominentste beweging van de Amerikaanse burgerrechtenbeweging. Hij is bekend door het boycotten van stadsbussen die blanken bevoordeelden en vooral door zijn toespraak “I have a dream”.

Net als iedereen had Marthin Luther King een droom. Op de vooravond van 28 augustus 1963 sprak hij het publiek toe aan het Lincoln Memorial in Washington. Hij sprak een hoop uit, hij wilde namelijk dat mensen niet op hun huidskleur, maar op hun gedrag beoordeeld worden. Een jaar later kreeg hij de Nobelprijs voor de vrede.

In 1968 werd Marthin Luther King op 39-jarige leeftijd doodgeschoten. Het was een tragisch dieptepunt waarin ook andere voorvechters in de VS. van de burgerrechtenbeweging zoals John F. Kennedy en Malcolm X slachtoffer werden van politiek geweld.

De woorden van hem inspireerden niet alleen zijn publieke plaats, maar ook op andere plaatsen in de wereld tot op de dag van vandaag. Hij is het symbool van burgerrechtenbeweging en op de derde maandag van januari is er zelfs een nationale feestdag voor Martin en zijn gedachtegoed in de Verenigde Staten.

Deel van de originele rede:

I have a dream that one day this nation will rise up and live out the true meaning of its creed: "We hold these truths to be self-evident: that all men are created equal." I have a dream that one day on the red hills of Georgia the sons of former slaves and the sons of former slave owners will be able to sit down together at a table of brotherhood. I have a dream that one day even the state of Mississippi, a state, sweltering with the heat of injustice and sweltering with the heat of oppression, will be transformed into an oasis of freedom and justice. I have a dream that my four little children will one day live in a nation where they will not be judged by the color of their skin but by the content of their character. I have a dream today.

Vertaling in het Nederlands:

Ik heb een droom dat op een dag dit land zal opstaan en de ware betekenis van haar credo zal naleven: "Wij vinden de volgende waarheden vanzelfsprekend: dat alle mensen gelijk geschapen zijn". Ik heb een droom dat op een dag, op de rode heuvels van Georgia, de zonen van voormalige slaven en de zonen van voormalige slavenhouders in staat zullen zijn samen aan te schuiven aan een tafel van broederschap. Ik heb een droom dat op een dag zelfs de staat Mississippi, een staat, die blakert in de hitte van onrecht en blakert in de hitte van onderdrukking, veranderd zal worden in een oase van vrijheid en gerechtigheid. Ik heb een droom dat mijn vier kinderen op een dag zullen leven in een land waar zij niet beoordeeld zullen worden op hun huidskleur, maar naar de inhoud van hun karakter. Ik heb een droom vandaag.

Hij was een moedig man en ik denk dat de mensen dit nodig hadden om tot het besef te komen dat iedereen gelijk is. Dat het eigenlijk niet goed is om mensen op hun huidskleur te boordelen. Wat was er gebeurt als hij er niet geweest was? Zouden de blanken dan nog altijd de zwarten discrimineren? Ik weet het niet, maar ik ben blij dat hij verandering heeft gebracht, want uiteindelijk zijn we allemaal mensen met rechten. En dat geld niet alleen voor de huidskleur, ook alle andere diversiteiten moeten gerespecteerd worden.

Daarnaast vind ik ook wel dat mensen die naar hier komen zich moeten houden aan de regels en wetten hier. Door eventueel zich aan te passen aan de gewoonten hier. Dit gebeurt niet altijd, soms hebben we de indruk dat ze het hier voor het zeggen willen hebben en dit kan niet. Anderen denken hier misschien anders over, maar ik hoop vooral dat iedereen respect leert hebben voor elkaar.